رنگهای مصرفی در گبه

رنگهای مصرفی در گبه

رنگهای گبه در اوایل به صورت “خودرنگ” یعنی رنگ طبیعی پشم بود و پشمها به رنگهای طبیعی چون مشکی، سفید، شیری و قهوه ای بودند به عبارتی همان رنگی که پشم حیواناتی چون شتر، بز، گوسفند و … به صورت طبیعی هستند اما با گذشت زمان و کوچ عشایر از جایی به جایی دیگر و دسترسی به رنگهای گیاهی و شناخت رنگدانه های گیاهان و راهیابی گبه به خانه های شهرنشینان ، گبه از مصرف شخصی عشایر به مصرف شهرنشینان هم در آمد و از آن زمان گبه ها با رنگهای متنوع گیاهی بافته می شود.
به طور کلی رنگهایی که در گبه ها به کار می رود به نوعی روحیات مردم عشایر را نشان می دهد.

رنگ قرمز:
رنگی گرم و دارای نیروی برون گراست، رنگ توان و فعالیت و رنگ تقویت کننده قلب است. رنگ حق،پیکار و شهادت است و سمبل حیات و مبین هیجان و شورش است.

رنگ زرد:
رنگ جوانی، روشنی و نور ، نشان دانش و معرفت و شادی آفرین است و بیشتر پرتوهای دریافتی را بازتاب می دهد. ژرفا و عمق ندارد. این رنگ برای عشایر بسیار اهمیت دارد.

رنگ بنفش:
رنگی است که نمایشگر بی خبری، بی اختیاری و ظلم و دشواری است. این رنگ مرموز و برانگیزاننده احساسات است، در سطح وسیع حالت ترس را نشان می دهد.