ولادت حضرت عشق، شمس الشموس مبارک

ولادت حضرت عشق، شمس الشموس مبارک

خراسان در شب میلاد تو، عزیزترین جای عالم است. عطر زعفران و گلاب، عطر عود و اسپند، از زمین به آسمان راه می‌گشاید و تمام عرش‌نشینان، چراغانی شهری را به هم نشان می‌دهند که خورشیدی شبانه‌روز در خاکش پرتوافشانی می‌کند؛ چه مبارک سحری و چه فرخنده شبی است!

وقتی بساط گریه مهیا نمی شود
وقتی که بغض بین گلو جا نمی شود
وقتی تمام شب به در خانه کریم
در می زند گدا و دری وا نمی شود
وقتی پس از معاینه ها گویدت طبیب
این قلب مرده است ، مداوا نمی شود
یک راه مانده بهر تو آنهم زیارت است
مشهد برو که کار تو اینجا نمی شود

آن روز که نسیم نور زمین را از عطر میلاد تو آکند و فرشتگان بال در بال مقدم منوّرت را گلباران کردند. آسمان آیینه بندان عشق بود و زمین زیر چتر خورشیدی در انتظار به آغوش کشیدن مردی از تبار محمد صلی الله علیه و آله و سلم بی قرار و پر تپش شده بود. آن روزِ تاریخی، مدینه موّاج از شفافی عشق بود و سرانجام آسمان نور افشانی شد. لحظه ها بر قدوم تو سجده گذاشتند. و ثانیه ها عطشناک تا اوج آسمان فواره کشیدند.

میلاد هشتمین پیشوای شیعیان، حضرت علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) بر تمامی دلباختگان و دوستداران آن حضرت تهنیت باد…