چطور در مهارت سخنوری و فن بیان بهتر شویم؟

چطور در مهارت سخنوری و فن بیان بهتر شویم؟

اکثر ما در طول زندگی سعی داریم مهارت ها خود را بهبود داده و وظیفه ای را که به عهده داریم به بهترین شکل ممکن به انجام برسانیم. اما حتما شما هم متوجه شده اید که در بسیاری از موارد، با تمام تلاش و سخت کوشی که برای بهبود مهارت خود انجام می دهیم، به پیشرفت و موفقیت مورد نظر دست پیدا نکرده و در گسترش توانمندی های خود دچار ایستایی و رکود می شویم. افزایش توانایی و مهارت در زمینه فن بیان، سخنرانی و مهارتهای ارتباطی نیز از این امر مستثنی نیست. در ادامه سعی خواهیم کرد دلایل این رکود و راه های مقابله با آنرا توضیح دهیم.

 

ما به طور کلی در زندگی برای انجام هر کار و وظیفه ای اعم از برنامه نویسی، معماری، وکالت، سخنرانی و یا مهارت فن بیان در دو منطقه عملکرد و یادگیری قرار داریم. افراد موفق و تاثیرگذار در هر یک از حوزه های کاری به طور حساب شده ای میان این دو منطقه در حال کنکاش و جابجایی بوده و میان این دو توازن برقرار می کنند.

منطقه عملکرد

منطقه عملکرد به منطقه ای گفته می شود که فعالیتها و بخش عملی کارهای ما در آنجا انجام می شود. در منطقه عملکرد، هدف انجام کار در همان لحظه و با بالاترین و بهترین کیفیت است. بعنوان مثال یک وکیل هنگامی که در دادگاه در حال دفاع از موکل خود می باشد در منطقه عملکرد قرار دارد. یک سخنران وقتی که قرار است در مقابل یک جمع صحبت کند در منطقه عملکرد قرار دارد. بدیهی است که هردو نفر باید بالاترین و بهترین عملکرد خود را ارائه دهند تا بتوانند به موفقیت در فعالیت خود دست پیدا کنند.

منطقه یادگیری

منطقه یادگیری به منطقه ای گفته می شود که در آن برنامه هایی برای پیشرفت اهداف و بهبود عملکرد طراحی می کنیم. در منطقه یادگیری بر روی مواردی که هنوز به آنها دست پیدا نکرده ایم تمرکز کرده و برای پیشرفت هرچه بیشتر و دستیابی به آنها برنامه ریزی و تمرین می کنیم. در منطقه یادگیری بر روی مشکلاتی که هنوز بر آنها‌ها فائق نیامده ایم تمرکز می‌کنیم. در منطقه یادگیری اشتباهات و خطاهایی که در هنگام انجام یک فعالیت رخ می دهد را مورد بررسی قرار داده و از آنها درس بگیریم.

برای اینکه از شر یک عادت عجیب که بالابردن غیر ارادی شانه‌اش بود خلاص شود، سخنرانی‌هاش را روبروی آینه تمرین می‌کرد، درحالی که یک شمشیر را از سقف آویزان کرده بود تا زمانی اگر شانه‌اش رو بالا برد، شانه اش صدمه ببیند و به این ترتیب توانست این عادت را ترک کرده و در حقیقت عملکرد خود را بهبود دهد. برای اینکه بتواند واضحتر صحبت کند هنگام سخنرانی در دهان خود سنگ میریخت و برای تقویت تن صدایش گاهی اوقات در مقابل اقیانوس تمرین می کرد. فعالیتهای “دماستنیز” در منطقه یادگیری بسیار متفاوت با منطقه عملکردی او بوده است.