معرفی انواع عکاسی

معرفی انواع عکاسی

تقسیم بندی سبکها و ژانر های عکاسی کار مشکلی است به همین دلیل هر عکاس را می توان صاحب یک ژانر از عکاسی دانست. در این نوشته سعی شده به تمام انواع عکاسی که شناخته شده پرداخته شود.

۱.عکاسی مفهومی – Conceptual

عکاسی مفهومی از جنبش هنر مفهومی در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی به وجود آمد.

 

عکاسی مفهومی سعی دارد آنچه در ذهن عکاس است را به تصویر بکشد و ذهن بیننده را به فکر وادار کند مانند عکس های سورریال (سبک سورریالیسم یا فرا واقع گرایی)
عکاسی مفهومی یک فرم پیشرفته تر از ابراز احساسات هنرمندانه است که عکاسی را در زمره هنرهایی مانند نقاشی ، شعر ، موسیقی و … در می آورد.عکس های همه سبک های عکاسی می توانند در این دسته قرار گیرند به شرطی که مفهومی خاص را به بیننده القا کنند.

اما عکاسی مفهومی می‌تواند به گونه‌های مختلفی ظهور و بروز داشته باشد. در مواردی می‌توان از عکاسی مفهومی به عنوان یک روش برای تجسم یک مفهومی از پیش تعیین شده برای مقاصد تبلیغاتی و تصویرسازی نام برد. در اینجا عکاسی مفهومی، یک روش برای انتقال مفهومی خاص است. اما عکاسی مفهومی می‌تواند به عنوان یک ژانر نیز بروز و ظهور یابد. در اینجا منظور این است که عکاسی مفهومی کاربردهای زیادی در هنر معاصر دارد که به لحاظ ژانر با هم متفاوت هستند. و عکاسی مفهومی می‌تواند در هر یک از این ژانرها مورد استفاده قرار گیرد. نوع دیگر عکاسی مفهومی نیز، کماکان در حوزه هنرهای زیبا قرار دارد که می‌توان از آثار سیندی شرمن نام برد. اما عکاسی مفهومی، خود نیز می‌تواند به عنوان هنرمفهومی، عمل کند. ادوارد روچا علاوه بر این که خود را یک عکاس معرفی نمی‌کند، مدیوم عکاسی را صرفا به عنوان یک زمین بازی برای خودش می داند.{۲}

هنرمندان مفهومی بسیاری می‌توان یافت که عکاسی را به عن وان هنر مفهومی (نه برای مستند سازی و ….) مورد استفاده قرار داده‌اند. مانند آثار جان بالدساری، misha gordin و dave nitsche . بنابراین کثرت مصالح هنری در هنرمفهومی که خود ناشی از دیدگاه پلورالیستیک معاصر است، سبب ساز استفاده کثیر هنرمندان از انواع و اقسام مصالح هنری شد. عکاسی نیز، در کنار تمام نقشهایی که در هنر داشت، در هنرمفهومی نیز جایگاه ویژه ای پیدا کرد. چنان که فراتر همه تعاریف مدرن عکاسی، توانست مستقلا، نه به عنوان ژانر، هنر زیبا یا یک متد، بلکه به عنوان اثر هنری مفهومی، عملکردی نوین یافت.{۳}

هنرمندان عکاسی کانسپچوال (مفهومی)در غرب:

هیپولییت بایارد (Hippolyte Bayard)،ادوارد روچا(Edward Ruscha)،میشا گوردین (misha gordin)،دیو نیچه ( dave nitsche)،جان هیلارد ( John Hilliard)،

جان بالدساری (John Baldessari)

هنرمندان عکاسی کانسپچوال (مفهومی)در ایران:

خسرو حسن زاده و صادق تیرافکن (Khosro Hasan zade & Sadegh Tirafkan) ،حمید دستگردی (Hamid Dastgerdi)،رضا رفیعی راد (Reza Rafiei Rad)،

حسین خسروجردی (Hosein Khosroujerdi) ، آرمان استپانیان (Arman Stepanian)،شادی قدیریان (Shadi Ghadirian)

۲.عکاسی از کودکان/ خانواده

عکاسی کودک، ثبت روح کودکانگی اطفال و کودکان از بدو تولد به‌شمار می‌رود.عکاسی از کودکان/ خانواده (Baby/family photography) نوع دیگری از عکاسی است که بسیار محبوب بوده و در آن سعی عکاس بر این است که موقعیت و حالات مختلف کودک و خانواده اش را به تصویر بکشد. برای ثبت لحظه ای زیبا اعضای خانواده دور هم جمع می شوند.

 

بعضی از رهنمودهای مفید در عکاسی کودک به قرار زیر است:

۱-اجازه بدهید دوربین بخشی طبیعی از زندگی یک بچه باشد. استفاده هر چه بیشتر از دوربین، باعث می‌شود بچه بوجهی آسان آن را قبول کند. در خصوص بچه‌های غریبه، با احتیاط کامل به آن‌ها نزدیک شوید تا احساس غریبی نکنند.
2-به جای اینکه بچه را وادار کنید که حالتی راحت و غیررسمی به خود بگیرد، خودتان راحت و غیررسمی باشید. عکس‌های صمیمی از بچه‌های سرگرم کار، که با حداقل تحکم گرفته شده‌اند، معمولاً از بهترین عکس‌ها هستند.
3-مواردی وجود دارند، که می‌خواهید بچه عکس‌العمل آگاهانه‌ای به دوربین داشته باشد، ولی قبلاً مطمئن باشید که چه کاری می‌خواهید انجام بدهید، چون حوصله و دقت یک کودک کوتاه است.
4-کار عکسبرداری را هرگز کوتاه نکرده و زود به اتمام نرسانید. خاموش کردن شمع روز تولد عکسی است که هر مادر بزرگی آن را می‌خواهد، ولی احتمالاً از عکسی که ۵ دقیقه بعد گرفته شده هم، به همان اندازه خوشش بیاید، یعنی زمانی که خامهٔ کیک روی موهای بچه خشک شده‌است.
5-ارتفاع دوربین و زاویه عکسبرداری از اهمیت خاصی برخوردار است: اگر عکس را از ارتفاع بالا بگیرید نشان آن خواهد بود که بچه از چه سطحی به شما نگاه می‌کند، ولی اگر می‌خواهید دنیایی را که خود بچه می‌بیند نشان بدهید، هم سـطح دیدگان او عکس بگیرید، یا حتی پائین‌تر.
6-در مورد مصرف فیلم مضایقه نکنید. بچه‌ها خیلی پر تحرک هستند. حالات و ژست بدن آن‌ها به قدری سریع عوض می‌شود که شما را مجبور می‌کند به همان سرعت، خود را با آن‌ها انطباق دهید. با وجود این، گرفتن عکس‌های زیاد دلیل این نیست که بعضی از آن‌ها ممکن است خوب از آب در بیاید. هر عکسی باید حساب شده و هدف دار گرقته شود.
7-عکاسان مد با پخش موسیقی به مدل‌های خود آرامش می‌دهند. این کار برای بچه‌ها هم می‌تواند کارساز باشد، مخصوصاً وقتی می‌خواهید از آن‌ها پرتره بگیرید.
8-در حال عکسبرداری، دربارهٔ هر چیزی با بچه‌ها صحبت کنید، حتی در مورد عکس‌هایی که می‌گیرید. ماری کوسینداس (Marie Cosindas) به‌طور مداوم در مورد عکسی که می‌گیرد با خود بچه‌ها صحبت می‌کند. بنظر او این باعث می‌شود که بچه خود را در کاری که در حال انجام گرفتن است سهیم بداند.

اکثر بچه‌ها دوست دارند که در طرف مقابل خود رضایت ایجاد کنند، و خیلی از آنها، عکس گرفتن را نوعی تفریح به حساب می‌آورند. خود شما باید با این کار بصورتی بیش از یک تفریح بر خورد کنید. ویِن میلر (Wayne Miller) عکاس، برای هر کدام از چهار بچه‌اش چهار سال وقت صرف کرده، تا روز به روز عکس‌هایی از آن‌ها تهیه کند. او می‌نویسد: “تمام دوره‌های این بچه‌ها، تا روز مرگ‌شان، از پیش چشمان من می‌گذشتند. ناکامی و شکست، موفقیت، شادمانی و پیروزی در طبیعت آن‌ها حک می‌شد.” برای شاهد بودن چنین چیزهایی از داخل لنز دوربین، یا چشمان عادی، کافی است چیزهایی را از زندگی بیرون بکشیم که نباید نادیده انگاشته شوند.

۳.عکاسی کوبیسم – Cubism

معنای لغوی آن مکعب گرایی است و از نقاشان سرآمد در این سبک می توان از پیکاسو نام برد. در این سبک نوعی نگاه متفکرانه و متفاوت به جهان هستی وجود دارد. در این سبک از عکاسی معمولا در دید اول تصویر درهم و پیچیده به نظر می آید که با توجه بیشتر میتوان به هدف عکاس از آن پی برد.در عکاسی کوبیسمی از نوعی کلاژ بهره می‌گیرند، درهم ریختن فضای واقعی توسط چسباندن عکس‌های مختلف از زوایای مختلف صورت (در پرتره کوبیسمی) و چیدمان تصویری با استفاده از عناصر غیر همگون برای رسیدن به مفاهیم کوبیسمی. همچون دیگر سبک‌های عکاسی نوعی ساختار شکنی تصویری با کم و زیاد کردن عناصر اصلی تصویر با اسلوب و ساختار کوبیسم در نقاشی، می‌توان گفت فضای پرسپکتیوی یا فضایی که از یک نقطه دید واحد نمایان شده‌است.

کوبیسم با هم‌زمان کردن نقاط دید مختلف، یکپارچگی قیافهٔ اشیاء را به هم می‌زند و به جای آن شکل «تجریدی» یا (آبستره) را ارائه می‌کند. بدین معنا که عکاس کوبیست اشیاء را در آن واحد از زوایای مختلفی می‌بیند، اما تمامی تصویری را که دیده است به ما نشان نمی‌دهد. بلکه فقط عناصر و اجزایی از آن‌ها را انتخاب و روی سطح دو بعدی تصویر می نمایاند. از این روست که یک اثر کوبیسمی، مغشوش، درهم و غیرطبیعی جلوه می‌کند. بنابراین عکاس کوبیست که دیگر در بند یک نقطه دید واحد (مانند عکاسی رئال) نیست و می‌تواند هر شیئی را نه به عنوان یک قیافهٔ ثابت بلکه به صورت مجموعه‌ای از خطوط، سطوح و رنگ‌ها ببیند. و با ترکیب این ابعاد عکس کوبیسمی ارائه کند.

۴.عکاسی ماکرو

 

در این سبک (Macro Photography) یا عکاسی از نمای نزدیک عکاس به سراغ موضوعاتی چون : حشرات، گل ها، قطره های آب و… میرود. به قدری به آنها نزدیک می شود که تمامی اجزایی که شاید با چشم غیر مسلح دیده نشوند را به تصویر بکشد. برای این سبک از عکاسی، لنز های خاصی وجود دارند که امکان زوم بالا روی سوژه را به عکاس می دهند، همچنین استفاده از فلاش ویژه در این سبک کاربرد خوبی دارد.

۵.عکاسی انتزاعی – Abstract

عکاسی انتزاعی یا آبستره در مقابل رئالیسم یا واقع گرایی جای می گیرد.انتزاعی برخلاف رئال، به شکلی خالص در دنیای واقعی وجود ندارد.در این سبک قوه تخیلِ عکاس از اهمیت ویژه ای برخوردار است و بطور مستقیم در تصویری که بوجود می آید دخالت دارد. به همین ترتیب سوژه چیزی نیست که بطور کامل و دست نخورده در طبیعت دیده شود، بلکه در عکاسی انتزاعی، عکس یا کاملا غیرواقعی و خیالی است و یا سوژه در واقعیت وجود دارد ولی عکاس با حذف موارد اضافی یا ایجاد تغییر در کادر بندی،و پررنگ کردن جنبه های مهمتر سوژه تصویری متفاوت از واقعیت ارائه می دهد و به مخاطب این امکان را می دهد که سوژه را از همان منظری که خود می بیند ببیند.

 

یک فاکتور مهم در انتزاعی کردن عکس، استفاده از زاویه هایی است که بیننده به آن عادت ندارد و غیرمعمولی است.

۶.عکاسی معماری – Architecture

همانطور که از اسم آن پیداست، عکاسی از ساختمان ها، بناها و سازه های گوناگون و معماری شهری را شامل می شود که مهمترین اِلِمان در ثبت این عکسها ذوق و قریحه ی عکاس است.در این سبک عکاس باید سعی کند پرسپکتیو را کنترل کرده و انتخاب مناسبی از عمق میدان داشته باشد.همچنین بدلیل بزرگی آثار معماری،جهت قرار دادن همه آن در کادر ، نوع لنز هم اهمیتی ویژه دارد تا عکاس مجبور به فاصله گرفتن زیاد از موضوع نشود.

اهداف
عکس‌های فضای داخلی و خارجی ساختمان، مورد نیاز معماران، طرفداران محیط زیست، مورخان، گروه‌های اجتماعی و امثال آن می‌باشد. معماری، مانند منظره، طبیعت بی‌جان و سایر موضوعات فاقد انسان، توسط بعضی عکاسان جهت بیان عقاید شخصی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

عکاسان معماری سرشناس

راجر فنتون،فرانسیس فریت،جولیوس شولمن،برنیس ابوت،اوژن آتژه،ایوان بان،برند و هیلا بخر،هلن بینه

۷.عکاسی صنعتی – Industrial

در این سبک از عکاسی، عکاس بدون بزرگ نمایی و یا تغییر در اصل موضوع به ثبت تصویر از دستاوردها، خدمات و محصولات یک شخص یا سازمان میپردازد.

۸.عکاسی تبلیغاتی – Commercial

بسیاری این سبک را با سبک عکاسی صنعتی اشتباه میگیرند. در صورتیکه عکاسی تبلیغاتی برخلاف عکاسی صنعتی در به تصویر کشیدن یک محصول بزرگ نمایی می کند و سعی در نشان دادن بهترین شکل آن دارد. عکاسی تبلیغاتی در بازاریابی کاربرد زیادی دارد. و در این نوع عکاسی، گذشته از آگاهی رسانی تلاش بر جلب نظر مشتری است. عکاسان این سبک ذهنی پر از ایده های متفاوت دارند.

۹.عکاسی فاین آرت – Fine art

در سبک عکاسیِ فاین آرت یا هُنری، مقصود تولید عکس های صرفاً زیبایی شناسانه است و از آنجا که زیبایی مفهومی مطلق نبوده و هر فرد تعریفی مختص به خود از آن دارد، عکاسی هنری بسیار شخصی و ذهنی است.آلبرت سندز، کارلتون واکینز و تیموتی سولیوان از جمله عکاسان برجسته هنری به حساب می‌آیند.تصاویر گرفته شده در این سبک خود نمایانگر یک اثر هنری هستند.

 

تصاویری خلاقانه که جذابیتی انتزاعی دارند. می‌توان این عکس ها را برابر با بیان احساسات و افکار یک هنرمند روی بوم نقاشی دانست. این سبک از عکاسی، منحصر به اهداف تجاری نیست و در عین حال می‌تواند کاربرد زیادی در حرفه‌های خلاقانه داشته باشد. عکاس هنرهای زیبا بایستی درک و نگاهی فراتر از ظواهر بدیهی داشته باشد.

۱۰. – Still life

عکاسی استیل لایف ، عکاسی از اشیاء بی جان و یا بی حرکت است. در این سبکِ عکاسی سنجش درست نور و ترکیب بندیِ خلاقانه لازم است.عکاس در این سبک، غیر از عکاسی به نوعی در چیدمان صحنه عکس و تعیین اجزای صحنه نقش دارد.

۱۱.عکاسی پرتره – Portrait

عکاسیِ پرتره به معنیِ عکاسی از چهرهِ انسانهاست. نورپردازی و کادربندی از فاکتورهایِ اساسی در زمینه عکاسی پرتره است. در این سبک از عکاسی تأکید بر حالات و چهره انسان است. از نورپردازیهای معروف برایِ عکاسی پرتره : رامبراند ، پروانه ای ، نیم سایه و .. میتوان نام برد که هریک سبکی ویژه از نورپردازی محسوب میشوند.انواع مختلف این نوع عکاسی را می توان : پرتره تمام قد، پرسنلی، خانوادگی، سیاسی و هنری و… دانست.