مدل‌های ارتباط صنعت و دانشگاه۱
مدل‌های ارتباط صنعت و دانشگاه۱
ارتباط دانشگاه با صنعت! جمله‌ای همیشه آشنا اما در عمل ناپیدا! در سری مقالاتی قصد داریم به موضوع ارتباط دانشگاه با بخش‌های صنعتی، چالش‌ها و راهکارهای آن بپردازیم. از آغاز به کار سیستم رکیتا تا به کنون ارتباط دانشگاه و دانشجو با صنعت یکی از دغدغه‌های ما بوده و است. در این مقاله به بررسی دقیق‌تر بخش‌های ارتباط با صنعت و نحوه ارتباط و همکاری در پروژه‌های این بخش‌ها با یکدیگر خواهیم پرداخت.
به طور کلی برای ایجاد ارتباط بین دانشگاهها و صنایع، به منظور آماده سازی دانشگاهیان برای کار در بخش‌های صنعتی و همچنین به کار گرفتن صنعتگران در امور دانشگاه، راه حل‌‌ها و مدل‌های مختلفی وجود دارد. مدل‌های بسیاری از تعامل صنعت و دانشگاه شکل گرفته که یکی از دیدگاه دانشگاه و دیگری از دیدگاه صنعت مطرح می‌گردد. اما معمولیترین حالت این است که دانشگاهها خدماتی مانند تحقیق، آموزش و آمادگی ذهنی را با دریافت پاداش‌های مالی؛ مانند دستمزدهای مشاوره بخشی صنعت ارائه کنند.
در ادامه انواع مدل‌های تعامل صنعت و دانشگاه ارائه شده است:
۱- مدل ترکیبی ارتباط با صنعت
در این مدل روش‌های یادگیری نظری و عملی با هم ادغام می‌شوند. به دلیل نیازهای رو به گسترش کشورهای در حال توسعه، این مدل می‌تواند بهترین روشی باشد که دانشگاه‌های کشورهای درحال توسعه مانند کشور ما برای آموزش دانشجویان به کار بگیرند. ادغام برنامه‌هایی مانند آموزش عملی، گردش‌های کاری و دوره‌های کارآموزی می‌تواند ما را در دستیابی به این مدل یاری رساند. در این مدل نقش اعضای هیات علمی دانشگاه به امر تدریس منحصر نمی‌شود، بلکه آن‌ها موجب تسهیل امر یادگیری دانشجویان می‌شوند و محیط یادگیری را به بهترین نحو ممکن اداره می‌کنند. در واقع، در مدل چرخشی ارتباط صنعت و دانشگاه، وظیفه اساتید دانشگاه ادغام نظریه‌های یادگیری با کارهای عملی در صنایع می‌باشد.
در مدل ترکیبی ارتباط با صنعت، دانش آموخته شده بسیار اندک اما کابردی می‌باشد. در این مدل طرح کلاس درس تنها به مباحث تئوری محدود نمی‌شود، بلکه بخش بیشتر آموزش در گردش‌های کاری، کارگاه‌های عملی و دوره‌های کارآموزی گذرانده می‌شود.
