مجموعه خانقاه و بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی
مجموعه خانقاه و بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی
خدایا آغازی که تو صاحبش نباشی چه امیداست به پایانش؟ پس به نام تو روزم را آغاز می کنم.
سلام خدمت کاربران سایت تخصصی صنعت و صنایع ایران امیدوارم روزتون رو پر انرژی و شاد شروع کرده باشین.
ایران محل تولد هنرمندان زیادی بوده که هر کدام اثر و رد پایی از خود بر مرز و بوم بر جا گذاشته و هر گوشه از آن را اراسته اند.
حالا باز هم کوله بارمان را می بندیم تا راهی یکی دیگر از آثار جهانی کشور عزیزمان شویم و سر تا پا غرور به تماشای زیبایی های آن بنشینیم. به اردبیل سفر می کنیم و مهمان ساکنان این شهر می شویم. در میان خیابان های شهر سراغ بنایی تاریخی را می گیریم و به آن قدم می گذاریم.
مجموعه خانقاه و بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی یکی از آثار جهانی ایران می باشد که در فهرست میراث یونسکو به ثبت رسیده است و آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی و شاه اسماعیل و تعدادی دیگر از بزرگان دوره صفوی قرار دارد.
در میان سازه های مختلف شهری که در هر گوشه ی اردبیل سر بر آورده اند، بنایی نادر از معماری اسلامی در قرون وسطا وجود دارد که چشمان بسیاری را به خود خیره می کند. این بنا با ویژگی های منحصر به فرد خود هنر معماری را با شکوهمندی تمام به نمایش گذاشته است و دل علاقه مندان به این هنر را می رباید.
در دوران سلطنت شاهان صفوی، وجود بقعه با ارزش موسس سلسله صفویه در این مکان باعث شد تا به عنوان یکی از مهمرترین مکان های ملی و سیاسی مطرح شود و با روی کار آمدن اولین پادشاه صفوی، شاه اسماعیل ( وارث شیخ صفیالدین و رهبر صوفی مسلک خانقاه )، تشیع را به عنوان دین رسمی کشور اعلام گردد.
بقعه شیخ صفیالدین اردبیلی، مجموعه ای تماشایی است که علاوه بر فضاهای عبادتی، خانه ی ابدی شیخ صفی الدین اردبیلی و چند تن از بزرگان، مشایخ و سلاطین دوره صفوی همچون شاه اسماعیل اول (نخستین پادشاه صفویه)، همسر شاه اسماعیل (مادر شاه طهماسب) و کشته شدگان جنگهای شیروان و چالدران نیز میباشد.
این مجموعه در کنار به نمایش گذاشتن معماری ایرانی، جلوه گاه زیباترین و چشم نوازترین نوع کاشی کاری معرق و مقرنس، گچبری، کتیبههای زیبا و نفیس اثر خطاطان نامدار دوره صفوی همچون میر عماد، میر قوام الدین و محمد اسماعیل، منبتهای بی بدیل، نقره کاری، تذهیب و طلاکاری، نقاشی و… نیز می باشد و از شاخص ترین بناهای تاریخی ایران به شمار می رود.آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی محل تحصن کسانی بود که از ظلم و ستم به تنگ آمده بودند و حتی محکومین به اعدام در این محل امنیت داشتند.
