قالبگیری تزریقی
قالبگیری تزریقی
نوعی قالب‌سازی است که مواد مذاب مانند فلزات، شیشه و الاستومرها که عموماً پلاستیک هستند تحت فشار به‌داخل قالب تزریق می‌شود. این سیستم بر خلاف سیستم ریژه که مذاب تحت نیروی وزن خود بداخل قالب می‌رود امکانات تولید قطعات محکم و بدون مک می‌باشد. ریخته‌گری تزریقی بهترین راه تولید یک محصول پلاستیکی می‌باشد.
ریخته‌گری تزریقی
یکی از روش‌های تولید، ساخت قطعات به وسیلهٔ موادی است که قابلیت تزریق در داخل حفره یک قالب را دارند. مواد اصلی که قابلیت تزریق دارند شامل: فلزات، شیشه، الاستومرها و بیشتر پلی مرهای گرما سخت و گرما نرم رایج در بازار می‌باشد. این مواد ابتدا داخل یک محفظه گرم شده و با یکدیگر ترکیب می‌شوند سپس با فشار داخل حفره قالب وارد می‌شوند. در آنجا سرد شده، سخت شده و شکل هندسی حفره قالب را به خود می‌گیرند. روش کار به این صورت است که ابتدا محصول به وسیلهٔ یک طراحی صنعتی یا مهندس طراحی شده و سپس قالب‌های مربوط به آن توسط قالبساز ساخته می‌شود. جنس قالب‌ها فلزی بوده و معمولاً فولاد یا آلومینیوم می‌باشد که با دقت ماشینکاری شده تا به فرم قطعه دلخواه درآید. ریخته‌گری تزریقی کاربرد گسترده‌ای در ساخت قطعات مختلف دارد. از کوچکترین جز خودرو تا کل بدنه خودرو. قطعاتی با روش ریخته‌گری تزریقی تولید می‌شوند باید با دقت طراحی شده تا فرایند قالبگیری را ساده کنند. موادی که قرار است مورد استفاده قرار گیرد باید به لحاظ شکل ظاهری و خواص قطعه تولیدی بررسی و محاسبه شود.
کاربردها
ریخته‌گری تزریقی در ساخت بسیاری از اشیا مورد استفاده قرار می‌گیرد نظیر: صنایع بسته‌بندی، روکش سیم‌ها، درب بطری، قطعات و اجزا خودرو، اسباب بازی‌ها، برخی از آلات موسیقی، صندلی یک تکه، میز کوچک، جعبه قابل حمل، قطعات مکانیکی (شامل چرخدنده‌ها) و بیشتر محصولات پلاستیکی که امروزه در دسترس می‌باشد. ریخته‌گری تزریقی رایج‌ترین روش ساخت مدرن برای قطعات می‌باشد. در عین حال این روش برای تولید انبوه نیز بسیار مناسب است.
پلاستیک‌ها به دو گروه تقسیم می‌شوند:
(۱)ترموپلاستیک، (۲)ترموست (باکالیت)
