صنایع‌دستی بویین‌زهرا در یک نگاه۱
صنایع‌دستی بویین‌زهرا در یک نگاه۱
منطقه شناسی
شهرستان بویین‌زهرا در جنوب دشت قزوین و در فاصله ۵۰ کیلومتری از شهر قزوین قرار دارد. مرکز آن شهر بویین‌زهرا و دارای شش بخش به نام‌های مرکزی، آبگرم، آوج، دشتابی، رامند و شال و ۱۴ دهستان و حدود ۳۲۰ آبادی است.
این شهرستان با وسعتی حدود ۶ هزار کیلومتر مربع و جمعیتی نزدیک به ۱۴۸هزار نفر از شمال به شهرستان قزوین و البرز، از جنوب به استان‌های مرکزی و همدان، از شرق به استان تهران و از غرب به شهرستان تاکستان محدود می‌شود.
سابقه سکونت در شهرستان بویین‌زهرا بر اساس آثار به دست آمده، به قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد. دشت قزوین دارای تمدنی کهن است که در لابه‌لای صدها تپه باستانی این منطقه، می‌توان تمدن دیرینه‌ای با بیش از ۹ سال را مشاهده کرد.
آثار کشف شده از جنس طلا، برنز و سفال با نقوش شطرنجی و نقاشی حیوانات از حیث تنوع و تناسب در شکل و رنگ آمیزی، جزو نمونه‌های ارزنده سفال پیش از تاریخ در این منطقه است.
زلزله‌هایی که در این منطقه رخ داده در تاریخ و سکونت مردمان آن تاثیر بسیاری داشته است.
از جمله مراکز دیدنی این شهرستان، می توان به برج‌های دوگانه خرقان، کاروانسرای محمدآباد، کاروانسرای آوج، کاروانسرای هجیب، سایت تاریخی سگزآباد، تپه زاغه و تپه قبرستان اشاره کرد.
وجود کاروانسراها و تپه‌های تاریخی، اهمیت این منطقه را در تجارت و قرار داشتن در منطقه‌ای پر رفت و آمد و گذرگاه ارتباطی شهرهای مختلف به اثبات می‌رساند، به طوریکه گذر راه تاریخی ابریشم از این شهرستان محرز است.
از جمله هنرها و صنایع‌دستی شهرستان بویین‌زهرا به طور عمده می‌توان به قالی‌بافی و گلیم‌بافی اشاره کرد. بافت قالی و گلیم از دیرباز در این منطقه رواج داشته و تا حدودی رونق خود را تا به امروز حفظ کرده است. نزدیکی این منطقه با مناطق مرکزی ایران، تاثیرپذیری نقوش و دستبافته‌‌ها را بیشتر نشان می‌دهد.
