سیبزمینی
سیبزمینی
سیبزمینی یا به فارسی افغانستان کَچالو یا به فارسی تاجیکستان کرتوشکا گیاهی است از تیرهٔ سیبزمینیان که دارای برگهای مرکب و بریده و گلهای سفید یا بنفش است. میوهٔ آن کوچک، کروی، قرمز، سته و سمی است؛ ولی تجهٔ (ریشهٔ سطحی) خوراکی دارد که حاوی اندوختهٔ نشاستهٔ زیادی است.نزدیک به ۴۰۰۰ نوع سیب زمینی از جمله انواع تجاری معمولی وجود دارد که هر کدام از آنها دارای ویژگیهای خاص کشاورزی یا آشپزی هستند.
دانشمندان آمریکایی به این نتیجه رسیدهاند که سرمنشأ کلیه انواع سیب زمینیهای امروزی را میتوان به یک گیاه واحد که بیش از هفت هزار سال قبل در پرو کشت شد ردگیری کرد.سیب زمینی در حوالی سال ۱۵۷۰ توسط فاتحان اسپانیایی از آمریکای جنوبی به اسپانیا منتقل شد و کشت آن در سراسر اروپا رواج یافت. سیب زمینی بعداً توسط مستعمره نشینهای بریتانیایی به آمریکای شمالی منتقل شد.سیب زمینی نخستین بار توسط سرجان ملکم در اواسط پادشاهی فتحعلیشاه قاجار به ایران آورده شدهاست، برای همین در ابتدا به آن «آلوی مَلکَم» میگفتند. نخستین جایی که در ایران سیب زمینی کاشته شد، روستای پشند در استان البرز بودهاست.به همین دلیل همچنان سیب زمینی پشندی در ایران معروف است.
سیب زمینی یکی از منابع دارای کربوهیدرات بالا است، ولی زمانی که به صورت آب پز یا گریل شده و البته نه به صورت سرخ شده طبخ شود، میتواند برای مدت زمانی شما را از احساس گرسنگی دور کند. سیب زمینی قادر است احساس گرسنگی را مانند خوردن نان و برنج سرکوب کند، ولی کربوهیدرات کمتری هم دارد. این ماده غذایی داراب فیبر بالا، ویتامین ب ۶، پتاسیم، مس، ویتامین سی، منگنز، نیاسین و فسفر است.
