رنگ و لعاب در سفالگری اسلامی

• لعاب قلعی و نقاشی قرمز :

ظروف سفالین لعابدار با تزیینات خط کوفی ساده و طرح های بسیار زیباو بی نظیر از محصولات ممتاز سفالگری در دوران تمدن اسلامی به شمار می رود.لعاب قلعی و نقاشی قرمز که اصطلاحا به آن لعاب زرین فام گفته می شود،را به وسیله گل زرد رنگ تهیه می کردند و سپس بدنه آن را با استفاده از لایه غیر شفافی از لعاب پوشش می دادند.و بعد آن را در کوره می پختند و پس از آن با استفاده از اکسید معدنی قلع که به رنگ قرمز بود،طرح و نقش های بسیار زیبایی را بر روی سفال زرد رنگ ترسیم می کردند و برای بار دوم آن را درون کوره می پختند.

تزیینات و نقاشی روی لعاب

تزیین ظروف لعابدار به نقش ها و تزیینات متنوع با لعاب های بی رنگ درخشان و مات از ابتدای ظهور اسلام در ایران آغاز گردید.
شیوه نقاشی با استفاده از رنگ های مختلف بر روی لعاب خامه ای و سفید یا آبی فیروزه ای در دوره سلجوقی گسترش یافتو ظروفی با تزیینات و مینای زرد و سفید و قرمز و سیاه و یا هفت رنگ تولید شد.

لعابکاری لاجوردینه :

یکی دیگر از روش های لعابکری ظروف سفالی به روش لاجوردینه می باشد،در این نوع از رنگ و لعاب، از لاجورد به جای آبی کبالت در لعابکاری استفاده می شده است و پس از لعاب دادن ظروف با این رنگ، روی آن نقاشی می کردند.در این روش تنها از رنگ های سیاه، قرمز، سفید و گاهی طلایی برای رنگ آمیزی و طراحی استفاده می شد.

تزیینات سفال و نقاشی زیر لعابی :

در قرن ششم پس از اسلام از نقاشی زیر لعاب یا قلم مشکی برای تزیین ظروف سفالی استفاده می شد.روش کار به این ترتیب بوده است که در ابتدا ظروف ساخته شده و خشک شده را درون کوره می پختندو پس از آن تزیینات مورد نظر را بر روی سفال نقاشی می کردند،سپس مایع لعاب شفاف و بی رنگ را بر روی بدنه سفال می ریختند و مجددا آن را درون کوره قرار می دادند و می پختند.