خمیر کاغذ یا پالپ
خمیر کاغذ یا پالپ
مادهای از جنس سلولز چوب (لیگنوسلولز) است که به شیوهٔ شیمیایی یا مکانیکی از الیاف سلولز چوب، الیاف جدا شده، محصولات فیبری، ا کاغذ یا الیاف طبیعی پنبهای تهیه میشود. بسیاری از گونههای کاغذها تنها از چوب ساخته شده و با هیچ چیز دیگری به مخلوط نشدهاند. این شامل کاغذ روزنامهها، مجلات و حتی کاغذ توالت میشود. پالپ یکی از مواد خامی است که به فراوانی در دسترس است.
پیشینه
پالپ برای تولید کاغذ از ابتدای سدهٔ دوم میلادی در چین دودمان هان با استفاده از درخت توتکاغذی تولید میشده، که اختراع کاغذ بهطور سنتی به تسای لون نسبت داده میشود.لو جی در تفسیر خود از سدهٔ سوم در شعر کلاسیک اشاره میکند که ساکنان جنوب رود یانگتسه، بهطور سنتی پوست توت کاغذی را به منظور ساخت کاغذ یا لباس میکوبند.تا سدهٔ ششم، درخت توت کاغذی توسط کشاورزان چین به گونهای ویژه برای تولید پالپ، مورد استفاده در کاغذ سازی قرار گرفت. علاوه بر این درخت، پالپ با استفاده از بامبو، پوست سردههای ختمی (هیبیسکوس)، چوب صندل آبی، کاه و پنبه نیز ساخته میشدهاست. تولید کاغذ با استفاده از پالپ ساخته شده از الیاف کنف و پارچهٔ کتانی از لباسهای کهنه شده، تورهای ماهیگیری و کیسههای پارچهای فرسوده، در سدهٔ سیزدهم به اروپا گسترش یافت. استفادهٔ روزافزون از ژندهپوشاک مهمترین عامل تولید و مقرون به صرفه بودن کاغذ پنبهای؛ یک عامل مهم در توسعهٔ صنعت چاپ بوداز سالهای ۱۸۰۰ تقاضا برای کاغذ پنبهای اغلب بیش از عرضه شد، و همچنین نیاز به کار دستی و نیروی کارگری در کاغذسازی سبب شد که کاغذ هنوز به صورت یک محصول نسبتاً گران باقی بماند.
استفاده از خمیر چوب برای ساخت کاغذ، یک نوآوری نسبتاً جدید و تقریباً همزمان با اختراع دستگاههای کاغذی اتوماتیک بود که این هر دو عامل به این ترتیب کاغذ و مقوا را به یک کالای ارزان قیمت در سدههای مدرن تبدیل کردند.اگرچه اولین استفاده از کاغذی که از خمیر چوب ساخته شده از سال ۱۸۰۰ میلادی است، آنگونه که در برخی صفحههای یک کتاب منتشر شده توسط ماتیاس کوپس در همان سال در لندن دیده میشود،تولید مقوا در مقیاس بزرگ با توسعهٔ خمیر کاغذ مکانیکی در آلمان توسط فریدریش گوتلبل کلر در سالهای ۱۸۴۰و چارلز فانتی، مخترع کانادایی در نووا اسکوشیا،صورت گرفت. به دنبال آن، فرایندهای شیمیایی به سرعت و در ابتدا با استفاده از سولفورو اسید برای پردازش چوب، سپس با ثبت اختراع بنیامین تمیلمن در ایالات متحده با کلسیم بیسولفات، Ca(HSO3)2,، به خمیر چوب در سال ۱۸۶۷ انجام شد.تقریباً یک دهه بعد، نخستین کارخانهٔ تجاری پردازش پالپ سولفیت در سوئد ساخته شد. از منیزیم به عنوان پادیون استفاده شد که این بر پایهٔ کار کارل دانیل اکمن بود. تا سال ۱۹۰۰، پالپ سولفیت تبدیل به ابزار غالب تولید خمیر چوب شد و از روشهای پردازش مکانیکی فراتر رفت. رقیب فرایند پالایش شیمیایی؛ فرایند سولفات یا پردازش کرافت، توسعه یافته توسط کارل F. Dahl در سال ۱۸۷۹، نخستین کارخانهٔ تولید کرافت را در سوئد در سال ۱۸۹۰ آغاز کرد. اختراع بویلر بازیابی، توسط G.H. تاملنسون در اوایل دههٔ ۱۹۳۰،این امکان را به وجود آورد تا کارخانههای کرافت تقریباً تمام مواد شیمیایی خمیر چوب خود را بازیافت کنند. این، همراه با توانایی فرایند کرافت برای پذیرش انواع مختلف چوب و تولید الیاف قوی تر،[۷] فرایند کرافت را فرایند برتر خرد کردن غالب در آغاز سالهای دههٔ ۱۹۴۰ کرد.
تولید جهانی پالپ در سال ۲۰۰۶ ۱۷۵ میلیون تن متریک (۱۶۰ میلیون تن انگلیسی) بود.که در سال پیش از آن، ۶۳ میلیون تن (۵۷ میلیون تن انگلیسی) پالپ بازار داشته (که لزوماً در همان تأسیسات به کاغذ تبدیل نشده). این در حالی است که کانادا بزرگترین منبع تأمین پالپ با سهم ۲۱ درصد کل بوده، و سپس ایالات متحده با ۱۶ درصد قرار داشتهاست. منابع فیبر چوب مورد نیاز برای تهیهٔ پالپ: ۴۵٪ از ضایعات کارخانههای چوببری، ۲۱٪ از خردهچوب (هیزم) و تراشه، و ۳۴٪ از کاغذ بازیافت شده بودهاست؛ (کانادا، ۲۰۱۴).[۹] پالپ شیمیایی ۹۳ درصد از پالپ بازار را تشکیل دادهاست.