جایگاه آویشن در پزشکی کهن
جایگاه آویشن در پزشکی کهن
اگر کتاب های پزشکی و داروسازی را ورق بزنیم و به عقب برگردیم، به موقعی می رسیم که کتاب قانون ابن سینا، در دانشکده های پزشکی اروپا، تدریس می شد. خواص آویشن را، که در اینجا ذکر کردیم، در کتاب قانون نیز عینا خواهیم یافت، با این تفاوت که همه این خواص در قانون ابن سینا دیده نمی شود و با مطالعاتی که پس از آن پزشک بزرگوار و نابغه دوران، توسط پزشکان و محققان ایرانی صورت گرفته است، خواص دیگری نیز برای آن کشف کرده اند.چنان که گفتیم جامع ترین کتاب طب گیاهی کتاب تحفه حکیم مؤمن است، که در عصر شاه سلیمان صفوی توسط پزشک عالی قدر ایرانی، میر محمد مؤمن تألیف شده است. از آن دوران به این طرف، که مدت سه قرن می گذرد، مطالب این کتاب، که به منزله جواهر گران بهایی است، همواره مورد استفاده پزشکان اروپا بوده و درباره هر کلمه و هر مطلب آن، مطالعات و تحقیقات دقیق به عمل آورده موافقت ها و مخالفت ها کرده اند و با بحث و انتقاد زیاد، بالأخره امروزه ما همه آن مطالب را در صدها جلد کتاب مفردات پزشکی، طب گیاهی و فارماکوپه ها و کدکس ها که در دانشکده های پزشکی و داروسازی دنیا تدریس می شود، می بینیم.
چون ما معتقدیم که دانستن این مطلب و نظیر چنین حقایقی برای ما ایرانیان از هر چیز لازم تر است، در اینجا به بعضی نکات و نمونه های برجسته و حساس اشاره می کنیم تا بر خوانندگان با کمال وضوح و صراحت ثابت شود چگونه پزشکان قدیم ایران، پیش کسوت، استاد و معلم پزشکان کنونی دنیا هستند.
در کتاب سلامت و تغذیه به وسیله گیاهان تألیف درومر چنین می خوانیم:
«سابقا قائل بودند که آویشن خاصیت تقویت قوای دماغی دارد و ذهن را روشن و حافظه را زیاد می کند. پس از آن مدتی منکر این خاصیت شدند، ولی تحقیقات جدید نشان داد که آویشن واقعا هوش را برمی انگیزاند و نیز در تحریک گردش خون و اعمال جنسی مؤثر است.»
حال ملاحظه فرمایید که در این باره تحفه حکیم مؤمن چه می نویسد. تحفه چنین می نویسد:
«و چون شب وقت خواب مقدار یک مثقال آن را بخورند و بخوابند و مداومت بر آن نمایند ذهن را تقویت بخشد و رنگ رو را نیکو گرداند.»
و در جای دیگر می نویسد:
«آویشن مبهی (برانگیزنده قوای جنسی) است».
لئونس کارلیه در کتاب سبزی ها و میوه های شفابخش، درباره آویشن شیرازی از قول پروفسور تروسو نقل می کند و می گوید: «آویشن دشمن سم است». می دانیم که تروسو یکی از بزرگ ترین و معروف ترین پزشکان کشور فرانسه بوده که درست یک صد سال پیش درگذشته است. از آن زمان تا امروز، علاوه بر ضدّ سم بودن آویشن، ضد عفونی بودن و ضد باکتری بودن آن نیز توسط پزشکان اروپا کشف و اظهار شده است، ولی اگر به کتاب تحفه حکیم مؤمن مراجعه کنیم، خواهیم دید که در خواص آویشن کلمه «با قوت تریاقیت» ذکر شده است. تریاق در اصطلاح قدما به معنی ضدّ سم است و آن را به مفهوم وسیع تری هم به کار می برند که عبارت است از ضد زهر حشرات، حیوانات موذی و ضد عفونت در بیماری ها. چنان که حکیم مؤمن می نویسد:
«مربای آن با شکر و یا عسل [و به دستور گلقند] دو مثقال آن در دفع سموم و امراض نام برده قوی الاثر است. هم چنین است آشامیدن دو مثقال آن با عسل جهت گزیدن عقرب و سایر حشرات و …»
حتی همان طور که امروزه معتقدند، می نویسد:
«مخرج اقسام کرم معده و حب القرع است.»
