انواع آلیاژها
انواع آلیاژها
آلیاژها را با توجه به فلز پایهشان به دو دستهٔ آهنی و غیر آهنی تقسیم میکنند. آلیاژهای آهنی، آلیاژهایی هستند که فلز پایه در آنها آهن است. از مهمترین آنها میتوان به فولاد اشاره کرد. در مقابل، تمام آلیاژهایی که فلز پایه در آنها، فلزی غیر از آهن است، آلیاژهای غیر آهنی خوانده میشود.
آلیاژهای آهنی
فلز پایه در این آلیاژها آهن است. بسته به میزان کربن ترکیب شده در آن، به دو دسته فولادها و چدنها تقسیم میشوند.
- فولاد
وجود کمتر از ۲ درصد تا ۰٫۰۲ کربن در آهن، فولاد را به وجود میآورد. اضافه کردن عناصر دیگر غیر از کربن، هرکدام خواص متفاوتی به فولاد میدهد. منگنز سبب سختی فولاد، نیکل باعث جلوگیری از خوردگی فولاد، تنگستن باعث محکمی و وجود کروم و نیکل سبب ضدزنگ شدن فولاد میشود. آهن ورزیده نیز آلیاژی است با کربن کم که در ساختن میخ پرچ، لوله آب، زنجیر و غیره به کار میرود.از فولاد در ساخته های زیادی مانند پل ها ساختمان ها و بنا های عظیم استفاده میشود.
- چدن
وجود بیش از ۲ تا ۶ درصد کربن در آهن، تشکیل چدن میدهد.آلیاژ چدن : Fe+c
آلیاژهای غیر آهنی
فلز پایه در این آلیاژها، فلزی غیر از آهن است. مفرغ، برنج و بسیاری آلیاژهایی که میشناسیم، آلیاژهای غیر آهنیاستفاده میشوند. طلا، نشاندهنده مقدار فلز اضافه شده در آن است. عیار طلای خالص را ۲۴ فرض میکنند؛ بنابراین طلای ۱۸ عیار، طلایی است که از ۲۴ قسمت، ۱۸ قسمتاش طلا و باقی مس است. یکی از آلیاژهای مشهور غیر آهنی ورشو است. این آلیاژ ترکیبی است از مس به عنوان فلز پایه و روی و نیکل به عنوان عناصر حل شونده. ورشو به علت شباهتاش به نقره، نقره آلمانی و نقره انگلیسی نیز گفته میشود.