آویشن از منظر طب سنتی

آویشن از منظر طب سنتی

آویشن؛ پاک کننده و تقویت کننده ریه و معده و کبد و روده ها( خیلی گرم و خشک ) مفید برای سردمزاجها

آویشن یکی از گران بهاترین گیاهان دارویی روی زمین است، زیرا مواد گوناگون و فوق العاده مؤثری در آن وجود دارد که بدون اغراق به اندازه مجموعه داروهای یک داروخانه در وجود آدمی تأثیر و در درمان بیماری های مختلف اعجاز می کند.

• خواص دارویی آویشن

آرنوزان استاد و پروفسور عالیقدر فرانسوی، که در خارج از مرزهای فرانسه نیز شهرت و معروفیت به سزایی دارد، در کتاب درمان شناسی؛ و نیز پلانشون، پروفسور و استاد دانشکده داروسازی مون پلیه، در کتاب مفردات پزشکی، هم چنین پارتوریه، استاد و متخصص بیماری های کبد، در کتاب درمان بیماری های کبد به وسیله گیاهان طبی، چنین می نگارند:

• آویشن مقوی معده و اعصاب است و به علت عطر و طعم مطبوعی که دارد، یک داروی اشتهاآور و هاضم غذا است.
• آویشن یک داروی ضد تشنج (آنتی اسپاسمودیک) است و تعداد زیادی از بیماری های مختلف که ظاهرا هیچ گونه شباهتی با یکدیگر ندارند و همه آن ها به علت تشنج رگها و ماهیچه های صاف و مجاری داخلی بدن بروز می کنند را معالجه می کند. از اینجا، اهمیت آویشن در طب امروز معلوم می شود.
• آویشن گازهای روده ها را جذب کرده و از بین برده و در درمان نفخ معده و روده ها مؤثر است.
• آویشن گردش خون را تحریک و جریان آن را منظم می کند.
• آویشن هوش و قوه ادراک را زیاد می کند.
• آویشن اعمال اعضای جنسی را در بدن تحریک و تقویت می کند.
• آویشن در درمان بیماری های ریوی، زکام، برونشیت، آسم، گریپ، سیاه سرفه و آنژین مفید بوده و خلط آور خوبی است.
• آویشن ترشح آب دهان، ترشح عرق و ترشح بول را زیاد می کند و از این لحاظ آن را در بیماریهای مربوط مورد استفاده قرار می دهند.
• آویشن به عقیده شابرول و پارتوریه، متخصصان بیماری های کبد، ترشح صفرا را زیاد می کند و آن را به جریان می اندازد، بنابراین، سلول های کبد را به کار و فعالیت وامی دارد و در این مورد اصطلاحا می گویند کلرتیک است.
• آویشن قاعده آور (مدر طمث) است و در بانوانی تجویز می شود که قاعده آنان بند آمده است، یا اینکه ترشحات سفید در آن ها دیده می شود.
• آویشن به علت وجود تیمول که در آن است یک ضد عفونی و ضد انگل قوی است و انواع کرم های روده از قبیل تریکوسفال آنکیلوستوم و اکسیور (کرمک) را می کشد و علاوه بر کشتن کرم ها، تخم کرم را نیز از بین می برد.
• از آویشن، اسانسی می گیرند که مسکّن بسیار خوبی برای درمان دردها است و این اسانس را در ترکیب بم ترانکیل و بم اپودلدوک که پمادهای مسکّن خیلی مؤثری هستند، داخل کرده و به طور موضعی آن را استعمال می کنند (به پوست بدن می مالند).
• شستن سر با جوشانده غلیظ آویشن (ده گرم آویشن را در صد گرم آب جوشانیده، صاف کرده به کار برند) موجب جلوگیری از ریزش موی سر و تقویت پیازهای آن می شود و اگر به آن مداومت کنند موی سر را می رویاند.
• از همه این خواص مهم تر، خاصیتی است که در رأس همه قرار دارد و آن وجود آنتی بیوتیک های قوی در آن است. در کتاب مفردات پزشکی دراین باره صریحا آمده است: «آویشن ضد باکتری و ضد عفونی کننده قوی است»، هم چنین آرنوزان در کتاب خود می نویسد: «دارای خواص ضد عفونی کننده خیلی قوی است»، به همین جهت آن را مثل آنتی بیوتیک ها در بیماری های میکروبی و عفونت های داخلی بدن (به طور جوشانده یا دم کرده) تجویز می کنند و نیز از اسانس آن یک نوع ادکلن، به منظور ضد عفونی کردن و نیز صابون های مایع و جامد برای تمیز کردن دست ها در اعمال جراحی ساخته شده است. آویشن هم چنین برای حفاظت و نگهداری گوشت به کارمی رود.

دو تن از دانشمندان موسوم به لیون و لوازو ترکیب زیر را جهت ضد عفونی کردن دهان تجویز کرده اند:

تیمول ۲۵/ ۰ گرم + فنول ۱ گرم + اسید بوریک ۲۵ گرم + تنتوراکالیپتوس ۱۰ گرم + آب ۱۰۰۰ گرم

• برای تقویت عمومی بدن و به کار انداختن اعمال پوست بدن، ۵/ ۰ گرم تا ۲ گرم اسانس آویشن را با ۳۰۰ گرم کربنات دوسود مخلوط کرده در وان حمام می ریزند و بدن را در آن حمام می دهند و از این راه، بیماران مبتلا به روماتیسم اثرات خوب از آن گرفته اند.
• اسانس آویشن را برای بی حس کردن دندان کرم خورده تجویز می کنند، به این طریق که مقدار کمی پنبه بر سر چوب باریکی پیچیده و مقدار خیلی جزئی از اسانس را به آن آلوده و به داخل دندان کرم خورده می مالند، درد را برطرف می کند.

شما کدام یک از محصولات را در لابراتوارهای امروزه دنیا سراغ دارید که بتواند با آویشن، این گیاه پیش پاافتاده که به طور خودرو در بیابان ها و تپه ها می روید، رقابت کند و این همه خواص طبی داشته باشد.